නුබ මට හිමි නැති බැවු..

" නුබ මට හිමි නැති බැවු
සිත නෑ අදහන්නෙ ..

සිත හැඩුවා ඇති දැන්
නුබ නෑ යලි එන්නෙ"

  මේ සින්දුව හිතට ආවෙ කොයි වෙලාවෙද , හෝ ඇයිද කියන එක නම් මට මතක නෑ,ඒත් දැන් දවස් දෙක තුනක එදන්ම ඔය සින්දුව හිතේ දෝන්කාර දෙනව කියලනම් මතකයි..

සින්දුවේ ඔය පද දෙකයි මගේ ජීවිතේ අතරෙයි කොයිතරම් ලොකු සම්බන්දයක් තියෙනවද කියල මටම හිතාගන්න බෑ..කාලය ගොඩක් ඈතට ගෙවිලා ගිහින්..ගොඩක් දේවල් වෙනස් වෙලා එත් "ඔයා" තාවත් නොවෙනස් ව හිතට අරක් ගෙන ඉන්නෙ ඇයි කියන දේ තෙරුම් ගන්න බැරිව මම තාමත් ලතවෙනවා..


ඇත්තටම ජීවිතේ දි ඇති වෙන ආදරේ මොකක්ද ? එක ඇති වෙන්නෙ එක පාරක් විතරද?
 තාමත් මගෙ හිතේ තියෙන නොවිසිදුන ප්‍රස්න...

 ඒ කිසිම දේකට මන් ගාව අද උත්තර නෑ..මම දන්න එක ම දේ මගෙ ජීව්තේ වස්සානයත් අරගෙන ඔයා ගිහින්..

මම තවත් බලගෙන ඉන්නවා..ඒත් ඒ වස්සානෙ එනකම් ද නැත්තම ගිම්හානෙ වෙනකම්ද මම දන්නෙ නෑ...

සිහින..බලාපොරොත්තු!

තවත් මොකුත් ලියනවද නැද්දකියල හිතාගන්න බැරි තරමට හිත කාන්ස්යෙන් පිරිල..ඒත් එකට හේතුවක් හරියට මම වත් දන්නෙ නෑ..ඒත් මේ කාන්සිය මගේ හිතේ හිබුන "සිහින" , "බලාපොරොත්තු" තව දුරටත් නැති නිසාද?

ජීවිතේට "බලාපොරොත්තු"කියන දේ කොච්ච්චර වැදගත් කමක් තියෙනවද?මන් හිතන්නෙ නෑ කාටවත් 100% සාර්ඨක උත්තරයක් නම් දෙන්න පුලුවන් වේවි කියල
ඒත් මම හිතන හැටියට ජීවිතේ ඉදිරියට ගලාගෙන යන්න බලාපොරොත්තුවක් තියෙන්නම ඔන,බලාපොරොත්තුවක් නැති ජීවිතේ හරියට මල් පිපෙන්නෙ නැති රෝස පැලයක් වගෙයි,මලක් පිපුනම රෝස ඉත්තක තියෙන ලස්සන සුවද අපි හැමෝම දන්නවා,අපි හැමෝම ඒ රෝස පැලේට ආදරේ කරනවා..එත් මල් පිපෙන්නෙ නැති රෝස පැලේකට?...

අපි කවුරුත් ආදරේ කරන්නෙ නෑ නේද?

බලාපොරොත්තුවක් නැතිව ගෙවනෙ ජීවිතේයි මේ මල් නොපිපෙන රෝස පැලෙයි අතර ඒ තරම් වෙනසකන් නෑ,
ඒ රොසෙ පැලේට වගේම එ හිතකට ආදරේ ලෙන්ගතුකමක් පාන්න කවුරුත් ඇත්තෙන් නෑ