අක්කණ්ඩිය නුබ වෙනුවෙන්..

ලස්ස්නන පවුලක්..ජිවිතෙ පටන් ගත්තු කාලෙ ඉදලම හැම කෙනෙක් ගෙම හිතෙ තියෙන අහින්සක බලාපොරොත්තුවක්..
ඒත් මේ ජිවිතේ හැමොටම සුරන්ගනා කතා වල වගෙ ලස්ස්න පවුලක්.. එ අහින්සක සෙනහසක් ලැබෙන්නෙ නැ....







මම මේ ලියන්න යන්නෙ මගෙ අක්කා ගැන..ඔව්...






මට එක කුසින් උපන්න අක්ක කෙනෙක් හිටියෙ නැ..හැබැයි මුලු ජිවිත කාලෙම මම ආසවෙන් හිටපු කෙනෙක් තමා ලොකු සහොදරියෙක් ...






ජිවිතෙ තිරනයක් ගන්න බැරි වුනාම.. හිතෙ තියෙන දුක තනියම දරා ගන්න බැරි වුනාම එ දෙවල් කියාගන්න පුලුවන් තරම් හිතට ලන් වුන සහොදරියක්...






එහෙම කෙනෙක් පොඩි කාලෙම හිටියනම් මම අද මෙ ඉන්න තැන නැති අද නැති වෙවි..






මහෙ ජිවිතයට ලන් වුනා කියල හිතෙ කහටක් නැතිව කියන්න පුලුවන් පුද්ගලයො දෙන්නෙක් ගැන විතරයි මම දන්නෙ..






එක් කෙනෙක් තවත් මන් ලග නැ... මුලු ජිවිතෙම කියල හිතාගෙන හිටපු එයා තවත් කෙනෙක් ගෙ මුලු ජිවිතයම වෙලා...






ඊට පස්සෙ මගෙ ජිවිතෙට ලන්ම වෙලා හිටියෙ මේ අක්ක.. එක කුසෙ ඉපදුනෙ නැතත් මම කහටක් නැතිව එ අක්කට මගෙම සහොදරියකට වඩා ආදරය කරපු බව මම දන්නවා...






එ අක්කත් දන්නවා...






එත්..






ජිවිතෙ හැටි ආයෙමත් පාරක් මතක් කරල එ අක්කගෙ සෙනෙහසිනුත් මට ඇත් වෙන්නෙ වුන හැටි නම් මට තවත් හිතා ගන්න බැ..






සමහර විට මම කාගෙවත් ආදරෙ ලබන්න තරම් සුදුස්සෙක් නෙමෙයි වෙන්න ඇති..






එ කියන්න බැරි හෙතුව නිසාම මම අක්ක්ගෙනුත් ඈත් වුනා,,






ඊට පස්සෙ කාලය ගෙවිල ගියපු ඉක්මන හිතාගන්නත් බැරි තරම්...






අද..






මාව අමතක වෙලා කියල හිතාන වුන්නු අක්කා ආයෙමත් කතා කලා..






ඔව් අක්කෙ කොච්චර කාලය ගත වුනත්,,මොන දෙ වුනත්..අපි සහොදරයො! :)